من هم مثل خیلی های دیگه ساعت همیشه دستمه ودلهره دیر شدن ها همیشه باهامه،پنج سال پیش که از ساعت گم کردن خسته شده بودم ،مشکل رو ریشه یابی کردم!!!ودیدم ساعتم کنار ظرفشویی ودستشویی جامیمونه بخصوص خونه دوستان وخلاصه سیصد هزارتومن که اون موقع بیشتر از نصف حقوقم بود خرج کردم ویک ساعت تیسوت با ظاهری معمولی گرفتم که جدی جدی ضد آبه ولازم نیست همش درش بیارم وهنوز دارمش.
امااین روزها از این ساعت آویزها که قفلشون باز میشه زیاد دیدم (اسم دقیقشون رو نمیدونم) وحالا دارم فکر می کنم استفاده از اینجور ساعت یعنی ارزش دادن به نفس کاری که میکنی ، یعنی هول وولا نداشتن وندویدن ، یعنی وقتی از چشم دوختن به مسیر امدن یار به قدر کفایت لذت بردی سرفرصت جعبه رو بگشایی نگاهی بیندازی وباز به مسیر یار خیره شوی ، یعنی وقتی یک کار رو قشنگ تموم کردی(هرچی میخواد باشه حتی جاانداختن یک خورش) سر فرصت جعبه بگشایی وبه ساعت نگاه کنی ،دلم اینجور زندگی رو میخواد .